تومی آیی - پس کوچه های عاشقی

[ و فرمود : ] دوستان خدا آنانند که به درون دنیا نگریستند ، هنگامى که مردم برون آن را دیدند ، و به فرداى آن پرداختند آنگاه که مردم خود را سرگرم امروز آن ساختند ، پس آنچه را از دنیا ترسیدند آنان را بمیراند ، میراندند ، و آن را که دانستند به زودى رهاشان خواهد کرد راندند و بهره‏گیرى فراوان دیگران را از جهان خوار شمردند ، و دست یافتنشان را بر نعمت دنیا ، از دست دادن آن خواندند . دشمن آنند که مردم با آن آشتى کرده‏اند . و با آنچه مردم با آن دشمنند در آشتى به سر برده‏اند . کتاب خدا به آنان دانسته شد و آنان به کتاب خدا دانایند . کتاب به آنان برپاست و آنان به کتاب برپایند . بیش از آنچه بدان امید بسته‏اند ، در دیده نمى‏آرند . و جز از آنچه از آن مى‏ترسند از چیزى بیم ندارند . [نهج البلاغه]

تومی آیی - پس کوچه های عاشقی
	خانه \| ارتباط \| مدیریت \|بازدید امروز:205

پرستو مهاجر :: 83/9/13:: 12:27 عصر
تومی آیی بر هم نهاده می شود پلکهای سربی خلوت از شرم شنیدنِ تیک تیک ساعت غرق شدن، محو صدا، در آینه. تو می آیی لمس می کنم قدکشیدن سایه ات می بویم عطر سبز وجودت تو می آیی واژه زاده میشود دوباره واژه زاده میشود دوباره مرتضی اسماعیلی
نظرات شما ()